Trzeciego grudnia do naszej parafii zawitają wyjątkowi goście- siostry Katarzynki z oddalonego od nas 75 kilometrów Braniewa, skąd pochodzi założycielka zakonu – błogosławiona Regina Protmann. Historia zgromadzenia sięga XVI wieku, kiedy to 19-letnia Regina założyła zgromadzenie kontemplacyjno- czynne( łączące modlitwę w domach zakonnych z pracą apostolską), co było w owym czasie czymś zupełnie nowym.Jako młoda dziewczyna opuściła bogaty dom i poszła tam, gdzie ludzie doświadczali największej biedy i opuszczenia. Dziś siostry naśladują jej działania, albowiem zostawiła po sobie wielkie dziedzictwo. Setki lat temu siostry niosły pomoc ofiarom licznych epidemii, zakłady szkoły dla dziewcząt (zwłaszcza tych ubogich), prowadziły przedszkola oraz sierocińce. Błogosławiona Regina poświęciła się chorym, biednym i opuszczonym. Zajęła sie też nauczaniem i wychowaniem biednych dziewcząt, zakładając dla nich w swoim konwencie w Braniewie szkołę. Ponadto ze szczególną gorliwością oddała się służbie Kościoła i Eucharystii.
1945 rok to dla sióstr katarzynek czas największego w dziejach Zgromadzenia okresu cierpienia, prześladowań, w którym śmierć poniosły 102 siostry (z pośród nich dla szesnastu sióstr toczy się obecnie proces beatyfikacyjny). W głąb Rosji deportowano 28 sióstr, 41 wywieziono do Danii. 400 sióstr musiało opuścić Warmię. W gruzach legł pierwszy dom Zgromadzenia w Braniewie, pamiętający czasy Reginy Protmann. Zarząd Generalny, mający od początku siedzibę w Braniewie, po okresie tułaczki, ostatecznie został przeniesiony do Grottaferrata koło Rzymu. Na terenach Warmii, które ponownie powróciły do Polski, pozostało zaledwie 90 sióstr katarzynek Obecnie siostry zajmują się między innymi opieką w szpitalach, domach opieki, katechizacją młodzieży, oraz pomocą ubogim. Wypełniają swoje posłannictwo poprzez działalność misyjną – nie tylko w Europie, ale również w Ameryce Południowej oraz Afryce. Siostry troszczą się o wystrój kościołów, o szaty i paramenty liturgiczne, wypiekają komunikanty i opłatki, ponadto pracują w instytucjach kościelnych.
Zasadnicze rysy duchowości Katarzynek to głębokie zjednoczenie z Bogiem, pełne miłości nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusa, rozważanie Pisma Świętego, męki, śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa, duch pokuty i umartwienia, łączenie kontemplacji z apostolstwem, stała gotowość do służby Kościołowi i ludziom na wzór Jezusa Miłosiernego Sługi, której przyświeca zdanie często powtarzane przez założycielkę, a które stało się zarazem hasłem wspólnoty: Jak Bóg chce.
Zgromadzenie charakteryzuje się głęboką czczą do Chrystusa Eucharystycznego. Siostry z gorliwością codziennie uczestniczą w Ofierze Eucharystycznej oraz odprawiają adorację Najświętszego Sakramentu, a która w pierwsze piątki miesiąca trwa trzy godziny. Praktykowane jest także nabożeństwo czterdziestogodzinne przed Wielkim Postem. Wszystkie ważniejsze decyzje podejmowane przez zgromadzenie poprzedza adoracja Najświętszego Sakramentu.