We wtorek 18 stycznia rozpocznie się Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan (18 - 25 stycznia). W tym roku towarzyszy mu hasło: „Zobaczyliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie i przyszliśmy oddać Mu pokłon” (Mt. 2, 2). Na całym świecie w tym czasie wierni różnych wyznań chrześcijańskich gromadzą się, by modlić się o jedność wyznawców Chrystusa.
Jako temat na tegoroczny Tydzień chrześcijanie z Bliskiego Wschodu - którym to powierzono - wybrali fragment z Ewangelii św. Mateusza: „Zobaczyliśmy Jego gwiazdę na Wschodzie i przyszliśmy oddać Mu pokłon” (Mt. 2, 1 - 12). Mędrcy przybywają z odległych krajów i reprezentują różne kultury, ale wiedzie ich to samo pragnienie, aby zobaczyć i poznać nowonarodzonego króla i zjednoczyć się w prostym akcie składania hołdu i ofiarowania darów.
Bp Jacek Jezierski, przewodniczący Rady Konferencji Episkopatu Polski ds. ekumenizmu wyjaśnia, że „Temat tygodnia modlitwy 2022 posiada rys chrystologiczny. Gwiazda, którą ujrzeli mędrcy/królowie/magowie doprowadziła ich do Jezusa narodzonego w Betlejem. Do Syna Bożego, który stał się człowiekiem. Mędrcy odnaleźli Zbawiciela i odkryli najgłębszą prawdę o rzeczywistości. Słowa Ewangelii św. Mateusza odsyłają do Jezusa”. Dodaje, że „Wszyscy chrześcijanie są zobowiązani, aby jeszcze bardziej iść za światłem prawdy Chrystusa. Ona jest fundamentem jedności (zob. Mt 2, 2)”.
Bliski Wschód wydał tysiące chrześcijańskich świadków i tysiące chrześcijańskich męczenników. A dziś, bardziej niż kiedykolwiek potrzebuje, by niebiańskie światło zajaśniało jego mieszkańcom. Gwiazda betlejemska jest znakiem, że Bóg towarzyszy swojemu ludowi, odczuwa jego ból, słyszy jego płacz, okazuje mu współczucie i uczestniczy w jego niedoli.

W pierwszą niedzielę po uroczystości Objawienia Pańskiego (Trzech Króli) wspominamy chrzest Chrystusa w Jordanie. W czasie swojego chrztu objawił się On Izraelitom jako prawdziwy Mesjasz namaszczony Duchem Świętym. Tu rozpoczął Jezus - objawiwszy swoje posłannictwo - swą działalność publiczną. Święto Chrztu Pańskiego kończy okres świąteczny Bożego Narodzenia. Ten epizod z życia Jezusa musi być wielkiej wagi skoro Kościół wyróżnił go osobnym świętem. Dlaczego? Ponieważ od tego uroczystego aktu Zbawiciel rozpoczął swoją misję nauczycielską. Miał wtedy około trzydziestu lat, gdyż dopiero od tego wieku zwyczaj żydowski pozwalał występować publicznie przed ludem i nauczać. Misja Chrystusa została potwierdzona z nieba. Bóg Ojciec, dał Mu świadectwo, że jest On Synem Bożym i ma prawo przemawiać w imieniu Boga. Sam Bóg Syna swojego z tą misją wysyła.
Święto Chrztu Pańskiego z jednej strony objawia nam Jezusa jako umiłowanego Syna Bożego, posłanego przez Ojca w mocy Ducha Świętego dla zbawienia człowieka, z drugiej zaś strony kieruje uwagę na rzeczywistość naszego chrztu. W tym sakramencie bowiem doświadczamy mocy zbawczej Chrystusa, która wyzwala z niewoli grzechów. Zostajemy także napełnieni Duchem Świętym i w ten sposób każdy z nas staje się umiłowanym dzieckiem Bożym. Kościół obchodzi w ten sposób święto narodzin milionów swoich dzieci, którym dała nowe, Boże życie woda chrztu świętego. Poprzez chrzest święty zostaliśmy włączeni w rodzinę Kościoła, rodzinę Bożą i staliśmy się pełnoprawnymi członkami domu Bożego. Niedziela Chrztu Pańskiego przypomina nam i nakłania do ponownego przemyślenia faktu naszego chrztu i wszystkich z niego wypływających konsekwencji i zobowiązań.

Dzisiejsza niedziela pozwala nam po raz kolejny wsłuchać w słowa Janowego Prologu i kontemplować tajemnicę Pana Boga, który stał się człowiekiem i zamieszkał pośród nas. Nie ustawajmy w dziękczynieniu za nieskończoną miłość Pana Boga. Niech wyrazem tego stanie się rodzinne śpiewanie kolęd oraz przyjęcie kolędowego błogosławieństwa, na które zapraszamy po każdej Mszy św. w tygodniu oraz w niedzielę.
6 stycznia będziemy obchodzili Uroczystość Objawienia Pańskiego. Jest to, obok Wielkanocy, najstarsze święto chrześcijańskie. W Polsce 6 stycznia zwany jest świętem Trzech Króli. Ewangelia nie nazywa jednak przybyłych ze Wschodu wędrowców królami, lecz Mędrcami, oraz nie podaje ich liczby. Można się tylko domyślać, że było ich trzech, skoro przynieśli trzy dary. Imiona Kacper, Melchior i Baltazar nadano Mędrcom dopiero w IX w. Legenda głosi, że po powrocie do swoich krajów królowie zrzekli się tronów, aby głosić wiarę w Chrystusa, a dożywszy sędziwego wieku, doczekali chwili, kiedy po Wniebowstąpieniu Pańskim Tomasz Apostoł udzielił im sakramentów, a nawet sakry biskupiej.
Dary, jakie przynieśli Mędrcy małemu Jezusowi, mają swoje znaczenie. Złoto oznacza, że Jezus Chrystus jest Królem całego świata, kadzidło mówi o Chrystusie Kapłanie, zaś mirra, balsam, którym namaszczano zmarłych, wskazuje na ludzką naturę Jezusa i w konsekwencji zapowiada Jego śmierć.
Od końca średniowiecza na pamiątkę tych darów święcono pierścionki jako złoto, żywicę jako kadzidło oraz ziarnka jałowca jako mirrę, a także dodatkowo wodę na pamiątkę chrztu Jezusa oraz kredę. Święcimy kadzidło i kredę. Po powrocie z kościoła święconą kredą piszemy inicjały imion trzech królów, oddzielając je krzyżykami (K+M+B) wraz z cyframi bieżącego roku. Można także napisać C+M+B (Christus Mansonem Benedicat), co oznacza „Niech Chrystus błogosławi temu domowi”. Litery na drzwiach świadczą o tym, że w domu mieszka chrześcijańska rodzina. Nazwa „Objawienie Pańskie” tłumaczy sens tej uroczystości. Jezus Chrystus objawia się światu, to znaczy, że przyszedł na ziemię nie tylko dla wybranego przez Boga narodu, ale dla wszystkich ludzi, którzy kiedykolwiek żyli i będą żyć.