Trwamy w atmosferze radosnego zachwytu nad miłością Boga do człowieka. Oto Bóg wcielony Jezus Chrystus wybrał ludzką rodzinę, aby przyjść do każdego człowieka i nauczyć go kochać. Dziś w niedzielę Świętej Rodziny chcemy zachwycić się miłością rodziny z Nazaretu i uczyć się od Jezusa, Maryi i Józefa szacunku i odpowiedzialności za tych, których Bóg nam powierzył. Miłość nieodłącznie związana jest z odpowiedzialnością i troską o dobro drugiego.
Święto świętej Rodziny zaczęto obchodzić w różnych krajach i diecezjach od wieku XVIII. Po raz pierwszy ustanowił je 4 listopada 1684 r. w Kanadzie, za aprobatą papieża Aleksandra VII, biskup Francois Montmorency-Laval. Na stałe do liturgii wprowadzono je za pontyfikatu papieża Leona XIII, który na prośbę kard. Bausa, arcybiskupa Florencji, 20 listopada 1890 r. wydał dekret aprobujący "kult czci zwrócony ku Rodzinie Świętej". Zatwierdził je papież Leon XIII. W swoich pismach, zachęcał do naśladowania Najświętszej Rodziny. Wskazywał też na dobrodziejstwa, jakich można oczekiwać dzięki pobożności i związkom ze Świętą Rodziną: postęp w miłosierdziu, świętość obyczajów, atmosfera pobożności. W jednej ze swoich encyklik napisał: "Pod opieką Najświętszej Matki i św. Józefa w zupełnym ukryciu wychowywał się Jezus, Słońce sprawiedliwości, zanim swym blaskiem oświecił narody. Niewątpliwie jaśniała w tej Rodzinie wzajemna miłość, świętość obyczajów i pobożne ćwiczenia - jednym słowem wszystko, co rodzinę może uszlachetnić i ozdobić, aby dać na wzór naszym czasom". Leon XIII był też pierwszym, który wskazał na małżeństwo jako miejsce uświęcenia (Arcanum divinae sapientiae), nadrabiając wielowiekowy brak spojrzenia na rodzinę jako na miejsce postępu duchowego i służby w Kościele. Papież Benedykt XV (+ 1922) rozszerzył święto Świętej Rodziny na cały Kościół.
Obrazy przedstawiające Najświętszą Rodzinę spotykamy już w katakumbach. Jednak Józef jest na nich obecny raczej jako statysta i na planie dalszym. Dopiero od wieku XIV mamy pełne obrazy i rzeźby przedstawiające życie Najświętszej Rodziny. W Polsce od XVII w. słyną nawet cudowne obrazy: św. Józefa w Kaliszu, gdzie jest cała Święta Rodzina, w Studziannie, gdzie jest Święta Rodzina przy stole, i podobny obraz cudowny Matki Bożej w Miedniewicach w pobliżu Niepokalanowa.
Kiedy więc papież Benedykt XV ustanowił święto Najświętszej Rodziny w 1921 roku, nie wprowadzał on nowego do liturgii Kościoła nabożeństwa, ale rozciągnął tylko na wszystkie diecezje i narody nabożeństwo, które było już bardzo znane w całym świecie katolickim. W liście Episkopatu Polski do wiernych z 23 października 1968 roku czytamy: "Dziś ma miejsce święto przedziwne; nie święto Pańskie ani Matki Najświętszej, ani jednego ze świętych, ale święto Rodziny. O niej teraz usłyszymy w tekstach Mszy świętej, o niej dziś mówi cała liturgia Kościoła. Jest to święto Najświętszej Rodziny - ale jednocześnie święto każdej rodziny. Bo słowo «rodzina» jest imieniem wspólnym Najświętszej Rodziny z Nazaretu i każdej rodziny. Każda też rodzina, podobnie jak Rodzina Nazaretańska, jest pomysłem Ojca niebieskiego i do każdej zaprosił się na stałe Syn Boży. Każda rodzina pochodzi od Boga i do Boga prowadzi".

ŻYCZENIA NA BOŻE NARODZENIE I NOWY ROK OD DUSZPASTERZY PARAFII ŚW. MATEUSZA APOSTOŁA

Niech w tę wyjątkową noc Narodzin Bożego Syna przebije się przez chmury niepewności i strachu wołanie nieba: ”Nie bójcie się! Oto zwiastuje Wam radość wielką! Dziś narodził się Wam Zbawiciel!” Otwórzmy serca na to radosne wołanie i rozpoznajmy w małym bezbronnym Dzieciątku Zbawiciela, który świadczy wobec świata o bliskości Boga i daje ludzkiemu zagubionemu sercu umocnienie, w znaku wywyższenia ludzkiej natury i godności.

Wraz z Maryja i Józefem pochylmy się w wierze nad tajemnicą życia, nie żałujmy swojej serdeczności i czasu - pomimo trudnego dla naszych rodzin czasu pandemii.

Niech Boże Dziecię obdarzy pokojem ducha, zdrowiem, radością i nadzieją na spełnienie wszystkich planów w nadchodzącym Nowym Roku, który miejmy nadzieję będzie powrotem do odbudowy relacji społecznych, rodzinnych i normalności naszego życia.

Ks. Proboszcz Jerzy Pawelczyk wraz z Duszpasterzami parafii świętego Mateusza Apostoła w Nowym Stawie: ks. Karolem Detmerem, ks. Maciejem Rusieckim oraz ks. Jerzym Piątkowskim

Boże Narodzenie już blisko. Dzisiaj ostatnia niedziela adwentowego oczekiwania. W tę niedzielę czcimy Maryję, przez którą Zbawiciel stał się człowiekiem. Spełniły się zapowiedzi proroków, gdy Służebnica Pańska przyjęła Słowo przedwieczne, które w Niej stało się Ciałem. Uczymy się także wiary od Józefa, który w każdej sytuacji potrafi powiedzieć Bogu "tak" i przez to staje się świadkiem spełniających się mesjańskich nadziei. Chrystus przychodzi także dzisiaj do nas w tej Eucharystii, przyjmijmy z wiarą Jego słowo i Jego Ciało, przygotujmy nasze serce na przyjście Syna Bożego, Potomka Dawida, Syna Maryi i naszego brata.
Przez usta Izajasza Bóg zapowiada przyjście Mesjasza. To proroctwo wypełniło się wtedy, gdy Maryja, pokorna Służebnica Pańska, przyjęła dar macierzyństwa. Tak spełniła się tajemnica zbawienia, którą Bóg objawił w Piśmie Świętym. Tak spełniają się wszystkie obietnice, jakie Bóg dał także i dla nas.
Otrzymawszy obietnice Bożego słowa, zbliżamy się do ołtarza, by złożyć dziękczynienie za wcielenie Chrystusa i za Maryję, która stała się Jego Matką. Z sercem przepełnionym wdzięcznością głośmy więc chwałę razem w chórami aniołów i świętych.
Idźmy przygotować nasze serca i domy do wielkiego święta, aby godnie przyjąć nadchodzącego Emmanuela.