Trzecia niedziela Adwentu jest tradycyjnie nazywana niedzielą “Gaudete”. Nazwa pochodzi od pierwszego słowa antyfony na wejście “Gaudete in Domino” (czyli “radujcie się w Panu”). Motywem przewodnim nabożeństwa jest więc radość z obecności Boga, z tego że wielkimi krokami zbliżą się pamiątką narodzin Zbawiciela. Dzięki temu ludzkość uzyskała odkupienie i dar życia wiecznego. W czasie pandemii, którą obecnie przeżywamy - wiele osób choruje, niektórzy umierają, inni tracą bliskich. Wielu może zadawać sobie pytanie: jak się radować, stając wobec tak trudnych doświadczeń? Jezus daje nam nadzieję, że śmierć nie jest ostatnim słowem, że ci, którzy od nas odchodzą, nie wchodzą w jakąś nicość, ale w ramiona miłującego Ojca. Tę prawdę przynosi nam właśnie Chrystus, który przyszedł na ziemię rodząc się w Betlejem. On otworzył nam bramy nieba. Nie musimy się zatem niczego lękać.
W liturgii adwentowej obowiązuje fioletowy kolor szat liturgicznych. Jako barwa powstała ze zmieszania błękitu i czerwieni, które odpowiednio wyrażają to co duchowe i to co cielesne, fiolet oznacza walkę między duchem a ciałem. Zarazem połączenie błękitu i czerwieni symbolizuje dokonane przez Wcielenie Chrystusa zjednoczenie tego co boskie i tego co ludzkie. Wyjątkiem jest III niedziela Adwentu. Obowiązuje wtedy różowy kolor szat liturgicznych, który wyraża przewagę światła, a tym samym bliskość Bożego Narodzenia.
Tradycja świętowania Niedzieli “Gaudete” wyrosła w czasach, gdy Adwent miał typowo postny charakter. Wtedy akcentowano w ten sposób przerwę w poście, był to jedyny radosny akcent Adwentu. Teraz, gdy Adwent obchodzony jest jako czas radosnego oczekiwania stanowi ona bardziej kulminacyjny punkt tego okresu, lepiej wyrażając jego prawdziwy charakter.

Kościół katolicki 8 grudnia obchodzi uroczystość Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny. Prawdę, że Maryja, napełniona "łaską" przez Boga, została odkupiona od chwili swego poczęcia, Kościół wyznawał od wieków, a oficjalnie potwierdził ją poprzez dogmat Niepokalanego Poczęcia, ogłoszony w 1854 r. przez Piusa IX. Tajemnica ta ukazuje, że Maryja była jedynym człowiekiem wolnym od grzechu pierworodnego. A już po proklamacji dogmatu w 4 lata później zostaje on potwierdzony przez samą Maryję w trakcie objawień we francuskim Lourdes, miejscowej pasterce Bernadecie Soubirous. Na jednym z jej spotkań spotkaniach z Białą Panią w grocie Maryja oświadcza wprost: „Jestem Niepokalanym Poczęciem”. Tę samą prawdę Matka Boża potwierdza w warmińskim Gietrzwałdzie. 1 lipca 1877 r. jedna z widzących, Justyna Szafryńska zapytała: „Kto Ty jesteś?” i usłyszała w języku polskim odpowiedź: „Jestem Najświętsza Panna Maryja Niepokalanie Poczęta”.
Odpowiadając na wezwanie Matki Bożej, każdego roku 8 grudnia cała ludzkość świata łączy się i gromadzi na wspólnej modlitwie w kościołach parafialnych i indywidualnie w domach. Jest to święta Godzina Łaski, która odbywa się w godz. 12:00 – 13:00. Matka Boża, objawiając się w Święto Niepokalanego Poczęcia, 8 grudnia 1947 r., pielęgniarce Pierinie Gilli we Włoszech powiedziała:
„Życzę sobie, aby mnie czczono jako Maryję Róże Mistyczną, Matkę Kościoła”. „Życzę sobie, aby każdego roku w dniu 8 grudnia, w południe miała miejsce Godzina Łaski dla całego świata”. „Dzięki modlitwie zanoszonej w tej godzinie ześlę niezliczone łaski dla duszy i ciała. Będą liczne nawrócenia”. „Pan Mój, Boski Syn Jezus okaże wielkie miłosierdzie jeżeli dobrzy ludzie będą się modlić za swych grzesznych braci”. „Ci, którzy nie mogą przyjść do Kościoła, niech modlą się w domu”. „Jest moim życzeniem, aby ta Godzina Łaski była praktykowana na całym świecie”. „Wkrótce ludzie poznają wielkość tej Godziny Łaski. Jeśli ktoś nie może w tym czasie przyjść do kościoła, niech modli się w domu”.

W minioną niedzielę Uroczystością Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata zakończyliśmy rok kościelny. Dziś pierwszą niedzielą Adwentu rozpoczynamy nowy rok kościelny. Adwent (z łac. adventus - przyjście, przybycie) to czas radosnego, tęsknego oczekiwania na powtórne narodzenie Pana Jezusa. Adwent obejmuje 4 kolejne niedziele. Okres adwentowy kończy się w Wigilię Bożego Narodzenia, czyli 24 grudnia.
Czas Adwentu jest wyjątkową okazją do przebudzenia duchowego chrześcijanina. Jest to dogodny czas do nazwania w sobie pewnych tęsknot za Jezusem Chrystusem, które mogły zostać zagłuszone przez sprawy codzienne. Jest to również szansa, aby spojrzeć na siebie przez pryzmat swojego serca, czyli tego, co w nas najgłębsze, a czego tak często nie chcemy uwzględniać. Ale to także dobra chwila, aby zapytać: czy nie przypisałem sobie samemu monopolu na pojmowanie życia, rozumienie Kościoła, a nawet samego Jezusa Chrystusa? Oczekiwanie na przyjście Jezusa jest źródłem radości. Jakkolwiek przygotowanie na przyjście Pana polega na oczekiwaniu i pokucie, stąd fioletowy kolor szat liturgicznych, to jednak pokuta jest przepełniona radością. Adwent przypomina nam, że całe nasze życie jest oczekiwaniem.